Za oknem burgundzkim mróz łąki rozbielił
dziś w chłodnej scenerii myśl w ciepło ubieram
nabiera kolorów nim dzień w zmrok zapadnie
chwil ciszy nie liczę gdy czas w niej zamierał
a także oddechów których ilość skradła
z westchnieniem przymykam
zmęczone powieki
otwieram w pamięci strony z księgi życia
kadr czasem wstrzymuję by łzę otrzeć nową
tak wiele odeszło po co dziś wspominać
poszufladkowane cóż wymknie się z boku
obrazem wzruszenia
pod powieką łączy
spokojnie podnoszę wzrok ponad przestrzenią
w skupieniu wsłuchana co wnętrze przemierza
znów radość tam widzę w oczach błysk promienia
w myśl mojej alei wiem kto podbiegł do mnie
Tytuł: STACCATO NA MOKRĄ NUTĘ WĘDROWCA